Prologue

- To koniec! - krzyknęłam.

Jasmine i Justin

- Możesz przestać histeryzować! - usłyszałam zdenerwowany głos mojego chłopaka. - Odwiedzę Cię przecież. Będziemy jeszcze szczęśliwi zobaczysz.
- Wierzysz w to? - zdziwiłam się. Ucałowałam jego usta. - Justin, czy ty w to wierzysz?!
Spojrzałam w jego piękne brązowe duże oczy, z którym w obecnej chwili nie potrafiłam nic wyczytać oprócz tego, że był przerażony. Ja byłam bardziej. Bałam się, że przez moją pracę stracę Justina.
- Jedziesz do Mulingar na parę miesięcy, by trochę popracować nad układami i wracasz, prawda?
- Tak - musnęłam jego usta. - Do zobaczenia, prawda?
Pokiwał głową i pomógł zanieść mi walizki do taksówki, która właśnie podjechała, by zawieść mnie na lotnisko.
- Kocham Cię - powiedziałam całując jeszcze jego usta.
- Do zobaczenia.
Zamknął za mną drzwi od auta, które miało żółtą barwę. Typowe taksówki Nowego Yourku. Wiem, że będę tęsknić za tym miastem, ale w Mulingar mam rodzinę i pracę. Muszę teraz trochę popracować na siebie, nie chcę aby Jus mnie utrzymywał. Twierdzi, że za tą sumę co dostaje za koncerty utrzyma nas dwojga.

****

Byłam w Mulingar po 3 godzinach lotu. Tata czekał już na mnie na lotnisku. Przytuliłam mocno ojca i wsiadłam do jego auta. Tatuś spakował moje walizki do bagażnika, a potem razem pojechaliśmy do domu. W salonie czekała już na mnie moja rodzicielka. Rzuciłam się na nią i zamknęłam w mocnym uścisku.

- A ze mną to już się nie przywitasz?! - zapytał Louis.

- Braciszku - podeszłam i przytuliłam go. - Tęskniłam. 

Zjadłam z nimi śniadanie, a później wybrałam się na spacer. Chciałam po odwiedzać stare miejsca i zobaczyć czy coś się zmieniło w tym miejscu. Szłam przez park. Zatrzymałam się na mostku, na którym zawsze dużo czasu spędzałam z Louisem, z jego przyjaciółmi i Caroline. O dziwo była tam dziewczyna przypominająca Caro. Całowała się z jakimś chłopakiem. Gdy mnie dostrzegła zamyśliła się przez chwilę i podeszła. Oparła się o barierę mostu i stanęła obok. 

- Jesteś Jasmine? - spytała lekko zawstydzona. 

- Caroline? 

- Jeju jak się stęskniłam! - krzyknęła rzucają mi się na szyję. Odwzajemniłam uścisk. - Jass to jest Zayn, pamiętasz? Przyjaciel Lou. 

- Kojarzę - uśmiechnęłam się i zobaczyłam ten jego uroczy i czarując uśmiech. Przytuliłam chłopaka. Kiedyś z nim byłam, ale teraz kocham tylko Justina. Po chwili przy boku Zayna pojawił się niejaki blondyn, którego nie znałam. 

- Jasmine to jest Niall, jest nowy w naszej paczce - oznajmił Zayn. Gdy kolejny raz spojrzałam na Malika, zdałam sobie sprawę, że jeszcze nie przeszła mi zbytnio miłość do Zayna. A przecież to było tak dawno, ale to właśnie z nim przeżyłam swój pierwszy pocałunek.
Każda chwila z nim była cudowna. Był dwa lata starszy. Co z tego? Miłość nie zna granic. Wyszliśmy z mojego domu, gdy byliśmy oglądać komedię i poszliśmy na pomost w pobliskim parku. Stanęliśmy na przeciwko siebie. Zbliżyliśmy się i pocałowaliśmy. Miałam wtedy 8 lat, a on 10. Byliśmy sobie bliscy. Ciężko było mi się z nim żegnać gdy wyjechałam wraz z mamą do Amerykii, ja zostałam tam, a mama wróciła. Tęskniłam za Zaynem, bardzo. Ale później poznałam Justina. To on pomógł mi zapomnieć. 

- Jestem Jass - podałam mu rękę.
- Niall - uśmiechnął się łobuzersko. - Kojarzę Cię ze zdjęć u Zayna. Byliście bardzo zżyci. 

Na moich policzkach pojawił się rumieniec. Miał rację...Kochaliśmy się.